Beata Agopsowicz

Jak przeżyć najbliższe dni, tygodnie, miesiące, by nie zmarnować swojego życia, by cieszyć się z tego, co się przeżyło, a nie żałować swoich poczynań? Moja recepta na szczęśliwe przeżycie życia: po pierwsze warto zaakceptować to, czego zmienić nie można, a po drugie zmienić to, co możemy i chcemy. Nie wiem, która z tych rzeczy jest trudniejsza. Zależy to pewnie od naszego temperamentu, usposobienia, ale na pewno wymaga pracy nad sobą. Nieraz napotykam zgorzkniałych ludzi, którzy wiecznie narzekają na to, co ich spotyka, ludzi, którzy ich otaczają, na swoją pracę, męża, dzieci itd., krótko mówiąc na wszystko. A z drugiej strony nic nie robią, by to zmienić. Mało tego, ja sama też nieraz popadam w takie „wszystkonarzekanie”. Chyba nikt z nas nie lubi przybywania w towarzystwie takich osób. Przyjemniej spędzać czas z ludźmi radosnymi, zadowolonymi z życia, z których tchnie nadzieja. Czy każdy z nas może stać się takim człowiekiem? Jestem przekonana, że tak! Po pierwsze

Od zawsze tęskniłam za prawdziwym przyjacielem. W młodości miałam wiele osób, które nazywałam przyjaciółmi, które wspierały mnie i którym ja pomagałam w przeróżny sposób, z którymi spędzałam czas, odkrywałam nowe miejsca, dzieliłam zainteresowania, prowadziłam głębokie rozmowy. Jestem pewna, że każda z tych osób odcisnęła swój ślad w moim sercu. W młodości również uczyłam się i zaczynałam doświadczać, że moim najlepszym przyjacielem jest Jezus. Na Nim zawsze mogę polegać, On mnie zawsze przygarnie, przytuli, wysłucha; tak naprawdę On zna mnie najlepiej! Jednak tęsknota za ludzką przyjaźnią zawsze się odzywała i swe spełnienie znalazła w małżeństwie.   Czy przyjaźń w małżeństwie jest potrzebna, czy może wystarczy miłość, namiętność?  Podobno prawdziwa miłość to 3 razy „P”- przyjaźń, przywiązanie i pożądanie. Wokół siebie zapewne dostrzeżemy małżeństwa zbudowane wyłącznie na pożądliwości, na zakochaniu, ale bez faktycznego zainteresowania drugą osobą, jej sprawami, przeżyciami